udmaq — 1. f. 1. Udlaq əzələlərinin hərəkəti ilə bir şeyi ağız boşluğundan qida borusuna və mədəyə ötürmək. Həbi udmaq. Bütöv tikəni udmaq. – Dəryalar tutdu məni; Naqqalar uddu məni; Əziz, istəkli dostum; Nə tez unutdu məni? (Bayatı). Qoca hülqumunda… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
biqalü məqal — f. və ə. 1) hay küysüz, səsküysüz, cığır bağırsız; 2) sakitcəsinə, səssizcəsinə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sakitanə — ə. və f. sakitcəsinə, sakit sakit … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
hay-küysüz — z. Hay küy salmadan, sakitcəsinə, sakit, səsə salmadan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səs — is. 1. Qulağa gələn, eşidilən səda; eşitmə orqanının qavradığı şey; ün, səda. Uzaqdan səs gəlir. Zurna səsi. Top səsi. – Həyətdə Cəfər əminin fiti və tənbəl tənbəl atılan addımlarının səsi eşidilirdi. H. N.. // Danışma, oxuma, qışqırma və s.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
acıq — is. Hirs, hiddət, qeyz, qəzəb. Acığın cana ziyanı var. (Ata. sözü). <Əziz bəy:> Bir güzgüyə bax, gör gözlərin acığından qan çanağına dönübdür. M. F. A.. İçərimdə zəhərli ilan kimi bir acıq və kin qıvrılırdı. M. İ.. Cəmil . . güləndə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zənn — is. <ər.> 1. Kafi dəlil üzərində əsaslanmayan ehtimal, güman, qeyri qəti fikir. Qəzetin olmadı bu həftə əyan; Yüz yerə getdi zənnü fikrü güman. S. Ə. Ş.. Mənim zənnim ayrı yerə getdi. M. C.. Zənn etmək (eləmək) – güman etmək, ehtimal etmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
islatmaq — f. 1. Yaş eləmək, islaq hala gətirmək. İndi <Xədicənin> gözlərindən sakitcə axan yaşlar yanaqlarını isladıb axır. . . axır. . . bir dürlü bitmək bilməyirdi. S. H.. Çatıldı qaşların, darıldın mənə; İslatdı jalələr nazik bədəni. Ə. C..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
puçur — is. 1. Tumurcuq. Mən sakitcə dayanıb ağaca baxır, puçurlarına . . diqqət edirdim. M. C.. 2. dan. Damcı damcı axan tər, tər damcıları. Səhər keçir hücuma, puçur tərə batırsan. . M. R.. puçur puçur sif. Damcı damcı, damladamla. Alnında titrər;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sakit — sif. və zərf <ər.> 1. Bərkdən səslənməyən, yaxşı eşidilə bilməyən, asta, yavaş (gur, uca ziddi). Sakit səs. Sakit danışıq. – . . Teymur sakit bir səslə əmr etdi. H. Seyidbəyli. // Davasız, qalmaqalsız, qışqırıqsız, səs küysüz, həyəcansız.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti